พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ผู้พิทักษ์ น บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองดูแลคนเสมือนไร้ความสามารถ ดูคำอื่นๆในหมวด
ผู้พิทักษ์ หมายถึง บุคคลซึ่งศาลมีคำสั่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองดูแลคนเสมือนไร้ความสามารถ · Stub icon บทความกฎหมายนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ประกาศศาลเยาวชนและครอบครัวจังหวัดกาฬสินธุ์ เรื่อง ขอตั้งผู้พิทักษ์ [ศาลเยาวชนและครอบครัว
วัด มหาธาตุ วรวิหาร เพชรบุรี ผู้พิทักษ์ หมายถึง บุคคลซึ่งศาลมีคําสั่งแต่งตั้งให้เป็นผู้ปกครองดูแลคนเสมือนไร้ความความสามารถ; การเก็บรวบรวมใช้ กรณีคนพิการเป็นผู้เยาว์ คนเสมือนไร้ความสามารถ หรือคนไร้ความสามารถ หรือมีความพิการถึงขั้นไม่สามารถดำเนินการเองได้ ผู้ปกครอง ผู้พิทักษ์ ผู้อนุบาล หรือผู้ดูแล ดำเนินการแทนได้ สิทธิการอุทธรณ์ 1
