หน่วยคำควบ - วิกิพีเดีย

ควบ - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน ควบ

คำควบกล้ำหรืออักษรควบ คือ พยัญชนะต้นสองตัวเขียนเรียงกัน ใช้สระเดียวกัน โดยอ่านออกเสียงควบเป็นพยางค์เดียว พร้อมกับผันเสียงวรรณยุกต์ตามพยัญชนะตัวหน้า แบ่งได้เป็น 2 ประเภท ได้แก่

อมควบ ควบ กล้า ถ้า ควบ กล้า ด้วย ตัว “ ล ” หรือ ไม่มี ตัว ควบ กล้า ถือว่า เขียน ผิด o - ๔- ควบ กล้า ถ้า ควบ กล้า ด้วย ตัว “ ล ” หรือ ไม่มี ตัว ควบ กล้า ถือว่า เขียน ผิด o - ๔- นววรรณ พันธุเมธา 557 วารสาร ราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๖ ฉบับที่ ๔ ต ค -ธ ค ๒๕๕๔ ประเทศบางค ำเป็นเสียงควบกล ้ ำ ทฺร เช่น ทรัมเป็ต จันทรา นิทรา อินทราทิตย์ แต่ ออกเสียงอักษรควบ ทร ในค

รวมลิ้งค์ พยัญชนะที่ประสมกับตัว ร, ล, ว นี้ ถ้าอ่านเป็นเสียง ๒ พยางค์ ก็ไม่นับว่า เป็นอักษรควบ เช่น อร่อย อ่าน อะ-หร่อย, ตลาดอ่านตะ-หลาด, ตวาดอ่านตะ-หวาด การที่พระยาอุปกิ